BRCA-gen

Toen ik aan de start van mijn brca-avontuur enkele maanden moest wachten op de resultaten van het genetisch onderzoek heb ik nagedacht over of- en hoe ik alles zou communiceren naar mijn omgeving. Het is één iets om je dichte vrienden en familie in vertrouwen te nemen, maar het is iets anders om echt naar buiten te komen en je verhaal te delen met kennissen en wildvreemden. 

Na 4 dagen ziekenhuis mocht ik naar huis. Ik was er helemaal klaar voor. Wat een mijlpaal, ik had de uren zitten aftellen... 3 nachten zonder slaap deden me verlangen naar mijn eigen bed. 

Ik had er een helse nacht op zitten zonder slaap. Ik kon me amper bewegen en vond geen houding die de pijn wat dragelijker maakte. Op mijn rug blijven liggen lukte niet aangezien ik dan door de druk op mijn borstbeen het gevoel kreeg dat ik niet kon ademen... 

Ik moest me op 31 oktober 2015 's morgens om half zeven nuchter melden in het ziekenhuis. De operatie zou om negen uur beginnen. Eenmaal geïnstalleerd op de afdeling plastische heelkunde kreeg ik een operatieschort, witte steunkousen en een lekker warme badjas... 

De Belgen zijn niet goed op de hoogte over het humaan papillomavirus (HPV). Slechts 1 op de 2 landgenoten weet wat HPV is en heel wat Belgen onderschatten de risico’s van deze groep virussen. Dat blijkt uit een onderzoek bij 1.000 Belgen in opdracht van MSD.

Na enkele consultaties bij de plastisch chirurg werd de eerste operatie ingepland en kwam alles plots in een stroomversnelling terecht. Ik moest amper 2 maanden aftellen naar de mastectomie. 3 jaren waren al voorbij sinds mijn DNA-onderzoek uitwees dat ik een BRCA2-genmutatie meedraag. 3 jaren vol echo’s, MRI’s, borstpuncties, doktersbezoeken, angst en twijfel. Maar ook 3 jaren met pampers, nachtvoedingen, eerste stapjes, zindelijkheidstraining, eerste schooldagen en heel veel liefde.